markt & reizen

Voordat we iets schrijven willen we jullie als eerste bedanken voor de vele en leuke reacties!

26-08-2010

De plannen voor vandaag? Eigenlijk is er nog maar een ding dat we echt graag willen zien, de markt. Na een lekkere wandeling door achteraf straatjes komen we via een tunnel onder de weg uit bij de toegangspoort tot de markt. Een gedeelte van de markt is ingericht voor groente en fruit. Het een nog mooier opgestapeld dan het ander. Hier moet iemand een dagtaak aan hebben. We kopen 2 appels en een sweet lemon. We lopen verder, door de regen ligt er veel water. Maar nergens stinkt het, er hangt een zoete geur van bloemen. Bloemen koop je hier niet met steel, maar zonder of alleen de bloemblaadjes. Ook is er de mogelijkheid om ze aan een geregen ketting te kopen. De ketting wordt in het haar gebonden of geofferd aan de goden. De bloemen of bloemblaadjes hebben ook offerring tot doel. Als we verder lopen komen we langs kraampjes met sieraden, sindoorpoeder en opium olie. Sindoorpoeder is het poeder waarmee de schilderingen op het hoofd worden gemaakt. Dit kan uiteenlopen van een bindi (rode stop tussen de wenkbrauwen) tot hele schilderingen. Opium is iets wat we liever niet kopen hier.. Wederom zijn er hier op de markt helemaal geen toeristen te vinden.

27-08-2010
Zo, tijd om verder te gaan. We zullen met de bus van Mysore naar Coimbatore reizen om hier een nachtje te blijven. Een busreis van zo’n slordige 5 uur. De afstand? Slechts 180 kilometer. Ja de gemiddelde snelheid is dus niet echt hoog. Maar voor vertrek moet Rudy voor de zekerheid nog even naar de wc. De omschrijving: het is er nat en het stinkt er, na mij komen een paar man op blote voeten binnen lopen. Aan de geur en substantie te zien is het trouwens geen water wat er op de grond ligt…. Zo trek verder maar je eigen conclusies.

Dan gaan we met de bus op weg. In de bus zitten nog 3 kinderen, staren onbeschaamd en onafgebroken. Tot op het moment dat ze van moeder een tik krijgen. Geobsedeerd door onze elektronische apparaten. Met name de camera waarop je foto’s terug kunt kijken doet het erg goed. Net voordat we van een steile berg naar beneden gaan hebben we nog even een stop. De chauffeurs eten wat en wij kunnen nog even naar de wc. Wanneer ik de wc oploop is een vrouw aan het “poetsen”. Poetsen houdt in dat er water tegen de muur en op de vloeren wordt gegooid. Allemaal gaten naast elkaar in de grond en een wc met een deur. Nou dan maar die met de deur. Ondanks dat gebaart de vrouw naar de gaten en ik snap er helemaal niets van. Als ik de deur open komen mij ontzettend veel vliegen tegenmoet en een ongelofelijke stank. Die stank was er eerst ook al trouwens maar werd nu veel erger. Ademend door mijn mond kijk ik de ruimte rond. Er staat een wcpot en een prullenbak. In de wc drijft van alles en de rest van de pot heeft ondefinieerbare vlekken en vegen erop zitten.. Nee dat wordt geen pretje. Met mijn rugzak op de rug en mijn legging naar beneden hang ik boven de pot. Hup snel broek omhoog en wegwezen. Als ik buitenkom staat er de poetsmevrouw met haar handje omhoog. Nu nog betalen ook! Dit was de meest verschrikkelijke wc waar ik ooit geweest ben. Zelfs carnaval na 3 dagen is er niks bij!

Dan vervolgen we onze weg. Er komt een bord met steile afdaling, en niets is minder waar. We hebben een geweldig uitzicht. Dan staat er een bord, hairpin turn 27/27. Er volgen er dus nog 26. Enkele zijn zo smal dat de bus een stukje over de rand staat en dan terug moet stoten om uiteindelijk de bocht door te komen. Een paar keer houdt ik mij hart vast en zou ik bijna een luier nodig hebben. Ondertussen komt er van de andere kant ook nog een gigantische vrachtwagen aan en de moed zakt me in de schoenen. Als we het hier maar levend vanaf brengen! Uiteindelijk slingeren we door 27 haarspeld bochten naar beneden en zijn we blij als we beneden zijn. Uiteindelijk komen we in Coimbatore aan. Hier gaan we op zoek naar verschillende hotels, maar niemand heeft een kamer vrij, of het is veel te duur. We besluiten dan ook om door te reizen. Coimbatore is voor ons ook niets meer dan een tussenstation. We gaan naar het treinstation in de hoop dat er nog treinkaartjes zijn voor vandaag. Die zijn er wel maar dan pas om 19.20. Op dat moment is het 2 uur ’s middags. Hmm dat wordt het dus niet. Dan maar weer met de bus, zodra we het station uitlopen zwermen er vele (riksja)chauffeurs op ons af. Gewoon naar het busstation, 2500 roepees voor een taxi? Nee 2000 daar doen we het voor. Nee, oke dan de riksja en de bus. Oke toch. En zo gaan we op weg, weer 5 uur met de auto voor 220 kilometer op weg naar Madurai. Omgerekend betalen we nu 34 euro. En de chauffeur moet ook nog terug.. Na een lange en vermoeide reis komen we aan. Begint de chauffeur ook nog moeilijk te doen, 2500 wil hij hebben. We zijn heel duidelijk, hij kan 2000 krijgen en anders heeft hij pech. Uiteindelijk accepteert hij dit toch na veel gedoe. Op zoek naar het hotel, shoppen dan maar. We gaan van het ene hotel naar het andere en vinden niks fijns. Dan maar luxer.

Na een vermoeiende dag kruipen we in een lekker zacht bedje met een stille airco. Die airco hebben we hier voor het eerst wel echt nodig, het is ontzettend warm. De temperatuur ligt rond de 35/40 graden en de zon schijnt!