muggenfeest!

01-09-2010

Vandaag is een dag vol nieuwe dingen. Voor het eerst zullen we met de trein gaan reizen en verblijven we niet in een hotel maar in een homestay. Maar eerst de trein. De kaartjes hebben we gister al gekocht, dit op aanraden van de lonely planet en vele anderen. Als we op het station komen komt de trein net aan. Wij moeten coupe b1 hebben. We beginnen te lopen, s1, s2, s3 totdat we s11 bereiken. Daarna komt nog sl en ch… Iedere S staat voor 1 treinstel.. Je kunt je dus wel bedenken dat we al een ontzettend stuk hebben moeten afleggen voordat we b1 bereiken. Buiten bij de ingang hangt een opgeplakt blaadje. Hierop kun je je naam zoeken met het bijbehorende stoelnummer. Tot onze verbazing komt ook onze coupe helemaal vol te zitten. Het was dus toch geen overbodige luxe om vooraf te reserveren.

De trein gaat in een mogelijk nog trager tempo dan de bus. Maar het is wel relaxter reizen aangezien je hier rustig een boekje kan lezen of in een van de bedden kunt gaan liggen. Wanneer ik rustig mijn boek aan het lezen ben stoor Rudy mij aan. Er tjoepte zojuist van onder de bank een muis naar de andere kant. Onze medepassagiers lachen om onze reactie. Oh ja, ter verdere informatie, er zitten ook nog kakkerlakken in de trein. En dan te bedenken dat we al de luxere klasse hebben genomen. Ik wil eigenlijk niet eens weten hoe het in de s klasse is.
Na een slordige 6 uur komen we aan op het station. Hier moeten we weer het hele stuk langs de trein aflopen om bij de uitgang te komen. Onze lichaamsbeweging voor vandaag hebben we dus ook wel weer gehad. Met de riskja gaan we op weg naar Kumarakom, een afstand van 18 kilometer waar we ongeveer 40 minuten over doen. Onze chauffeur weet niet waar we precies moeten zijn en dus vraagt hij het aan een lokale riksjadriver. Deze wijst achter ons, en daar is inderdaad de inrit naar ons homestay. We worden heel vriendelijk ontvangen, maar voordat we inchecken willen we toch wel graag de kamer zien. Nou die ziet er prima uit! Inckecken dan en genieten maar! Al snel worden wij in ons geluk gestoord, er komen steeds meer muggen. Voor het eerst tijdens deze reis hebben we het idee dat we ons heel goed moeten insmeren.
Uiteindelijk heeft dit weinig zin gehad en hebben we nog de nodige steken opgelopen.

02-09-2010

We waren al van plan om vandaag vroeg op te staan. Maar dat we om half 5 gewekt zouden worden door de moskee, de tempel en de kerk hadden we niet verwacht. Waarom we zo vroeg op willen staan? Nou om het vogelreservaat te bezoeken. Voorheen was er hier een rubberplantage. Maar ze hebben de natuur zijn gang laten gaan. Voor 9 roepees mogen we samen met de bus mee die ons voor de poort afzet. De toegang is nog eens 90 roepees. En ondertussen bereikt de klok stil aan kwart voor 7. Ja het is nog vroeg, maar wat betreft de temperatuur nog wel dragelijk.
En zo beginnen we aan een 2 kilometer lange wandeltocht door de semi-jungle naar het meer. Wanneer we bijna bij het meer aankomen moeten we nog over een bruggetje heen. Maar aan de andere kant van het bruggetje staat een aap. Vol angst blijf ik staan, een wilde aap!. De aap kijkt eerst onze kant op en komt dan aangelopen. Wanneer de aap dichterbij komt zien we dat zijn twee ogen scheef in het hoofd zitten. Dit maakt de aap nog veel enger dan hij al is. Ondertussen komt de aap recht op ons af.. wat nu? Goed rustig blijven en vooral doorademen. Zouden apen angst ook kunnen ruiken net als honden? Ik hoop van niet want dan moet ik op een kilometer afstand te ruiken zijn. Wanneer de aap ons bereikt loopt hij in een drafje met een boog om ons heen. Gelukkig, dit hebben we ook weer overleeft!
Dan komen we eindelijk bij het meer waar nog een dikke ochtend nevel overheen hangt. We zien inderdaad heel veel verschillende vogels die de raarste geluiden maken. Na een poosje gekeken te hebben lopen we verder via iets dat je geen pad meer kunt noemen. Na verschillende pogingen van mij om Rudy terug te krijgen geef ik het op en komen we bij een uitkijk toren. Vanaf hier hebben we een prachtig zicht op de bovenkant van de bomen. Hier zitten weer hele andere vogels dan bij het meer. Alleen hebben we echt geen idee wat voor soorten we zien. Na een tijdje hier gestaan te hebben besluiten we te beginnen aan de tocht terug. Onderweg op het paadje komen we weer de aap tegen. Helaas deze keer zijn er minder mogelijkheden om aan de kant te gaan en zijn we er niet minder bang om. De aap versnelt zijn pas wanneer hij langs ons loopt maar kijkt ons wel nog even raar aan met zijn twee scheven ogen. In een snelle wandelpas leggen we de overige twee kilometer terug naar de ingang af. Oke ik moet toegeven dat dit niet zo’n slim idee was. De temperatuur was al snel aan het oplopen en onze kleren waren aan de ietwat warme kant. Maar bij het idee dat we de aap weer kunnen tegenkomen kan ik wel bijna rennen. Binnen no time bereiken we dan ook de uitgang.

Zo nu rusten, het is ten slotte pas kwart over 8.. de tijd lijkt slechts voorbij te kruipen. De houseboat doen we dat nou wel of niet. Dit is iets waar we al de hele dag mee worstelen, enerzijds vinden we het heel veel geld (6000 roepees = 100 euro), anderzijds willen we wel absoluut de backwaters gezien hebben. We gaan praten met onze host. Hij vertelt dat het ook mogelijk is om een dagtour te doen, dit duurt ongeveer 3 uur en dan gaan we het meer op. Deze prijs ligt rond de 1200 roepees. Een betere opties dus voor ons. Als bonus zullen we ook nog het lokale cocos bier gaan proeven. Wanneer we wegvaren met de boot mogen we zelfs zelf sturen! Het lijkt veel moeilijker dan het is. Lefty lefty steady steady. Ook lastig duidelijk te maken wanneer je slechts beperkt engels spreekt natuurlijK! Ondanks dat varen we langs afgelegen dorpjes, mooie kanalen met palmbomen aan de zijkanten, vissers, en talloze kinderen die vrolijk zwaaien. De foto’s zeggen trouwens meer dan ik hier kan omschrijven! We hebben in ieder geval een hele mooie boottocht gehad. Oh ja, en dat cocosbier? Absoluut niet te drinken! Haha, maar we hebben het wel geprobeerd!

03-09-2010

Na het rustige en kleine Kumarakom verlaten te hebben vertrekken we in de richting van Munnar. Dit ligt hoog in de bergen en is een oord voor newlyweds. We hebben weer echt een lokale bus, er zitten zelfs geen ramen in en dat terwijl het keihard regent. We hebben dus een goede dag gekozen om verder te reizen. De bus gaat met een duizelingwekkende snelheid omhoog. En dat er mensen niet lekker worden is dan ook onvermijdelijk. Naast ons op het andere bankje zit een kindje met haar moeder. Een beetje zielig voor het kindje maar zij moet ontzettend overgeven. Wat is dat toch, bussen en kinderen die overgeven.
Na een busrit van zo’n 5 uur komen we in Munnar aan. Munnar ligt werkelijk prachtig, omgeven door groene theeplantages met ontzettend veel bergen en heuvels. Er is echter een nadeel aan de hoogte, het is er koud en het regent er! Nou morgen maar weer even verder kijken..