Hello Malaysia!

22/3/2012
Zo daar zit ik dan weer, klaar om verder te gaan, op het treinstation in Bangkok. Zoals iedereen wel bekend is ondertussen heb ik Bangkok niet echt veel bijzonder gedaan. Het was alleen maar stappen dat de klok sloeg. Nou ja, voornamelijk dan. Op stap heb ik wel 2 super leuke Thaise meiden ontmoet, hier ben ik een paar dagen mee opgetrokken. Een geweldige afterparty bezocht , wat trouwens stiekem best spannend was. Ik kon ze totaal niet, wist niet waar we naar toe gingen en de tuktuk was gratis.. Toch heb ik de avond van mijn leven gehad! Waar het nou was, geen idee.. Een keer ben ik bij een van de meiden thuis geweest, een wijk aan de rand van Bangkok. Gehangen in de hangmat aan een van de vele kanalen en samen een biertje gedronken. En zo vlogen de afgelopen 2 weken echt om!

Mijn laatste avond zijn we eerst naar een couchsurf meeting geweest. Wat super leuk was, allemaal gezellig mensen, inwoners van Bangkok, reizigers, expats..allemaal in voor een praatje en een gezellige avond. Ik werd vergeleken met Adele (haren en ogen), ben uitgenodigd om op vrijdagavond karaoke te gaan zingen en ik heb mogelijke slaapplaatsen in Istanbul en Kroatië.
Ik weet trouwens niet of het de leeftijd al is, of het grote aantal, maar in namen onthouden ben ik absoluut niet goed meer!

Nou ja de avond was super. We zijn na de meeting met een hele groep nog gaan stappen. Als ik uiteindelijk om 6 uur in een bed rol dat niet van mij is kan ik niet eens meer de moeite nemen om al mijn kleren uit te doen. Dat is een zorg voor later. Oh en dat bed, dat is het bed boven mij dat leeg is. Mijn bed is namelijk volledig in beslag genomen door de hele inhoud van mijn tas. ‘s morgens is het hallo kater.. Helaas heb ik niet de mogelijkheid om hieraan toe te geven, ik moet mijn tas inpakken en doorgaan!

Nu lig ik hier in de trein en herinner ik me weer hoe ontzettend fijn de treinen hier zijn, zeker vergeleken met Myanmar. De enige overeenkomst is de nep leren bekleding (skye) waarop je heel erg gaat zweten zonder airco. De bedden worden voor je opgemaakt, er is een restauratiewagen, het hobbelt veel minder. Enige nadeel is dat ik het toilet met nog 39 anderen mag delen en ze zijn altijd te laat!
De keuze om alleen te gaan reizen bevalt me nog steeds heel goed. Laatst kreeg ik de vraag of ik het niet mis om met 1 vast iemand te reizen.. Daar kan ik volmondig nee op antwoorden, geen haar op mijn hoofd die hier eigenlijk echt bij stilstaat. Ik denk dat dit meer dan genoeg zegt.
Natuurlijk mis ik kleine dingen, maar dit zijn meer dingen van thuis. Een eerste terrasje als de lente zijn intrede doet. Ik denk wel dat ik dit alleen maar meer zou missen als ik iemand had om dit te bespreken. Ik ontdek wie mijn vrienden zijn.. Ik krijg berichtjes vanuit een totaal onverwachte hoek, reacties op mijn weblog of privé berichtjes op facebook. Echt joepie-momentjes en eye openers zo nu en dan.

Alleen reizen geeft me inzicht in mezelf, in mijn manier van doen en mezelf kunnen bezig houden. Want ja ik heb een laptop bij me, maar die haal ik niet uit mijn tas in de trein. Ik houd mijn verhalen op papier bij om ze later op de computer te typen en te bewerken. Genoeg gepraat, mijn favoriete bezigheid, na slechts 4 uurtjes afgelopen nacht, blijft slapen!

23/3/2012
Een onrustig nachtje, ik ben veel wakker geworden. Daarbij beginnen de ochtenden in de trein vroeg, rond een uur of 6. Gelukkig sliep ik al om 7 uur.
Het ontbijt kwam om kwart voor 7, ondanks mijn nachtelijke kip-kluif-partij was ik hier wel aan toe. Toast met ham, jam, worstjes en ei :)!
De trein is te laat, veel te laat, zo’n 1,5 uur. Ik kan er niet mee zitten, dit verkort alleen maar mijn wachttijd voor de trein naar Kuala Lumpur. Deze gaat om 16.00, mijn aankomst tijd: 9.00. Nog zo’n 7 uur wachten dus.
Kom ik aan, blijkt er ook direct een bus te gaan, ideaal, wel wat duurder. Maar voor mij meer de moeite waard.

De hele reis zit er een Chinees vrouwtje naast me, ze spreekt geen Engels en ruikt naar natte hond, maar ze wilt maar wat graag al haar eten met me delen. We bekijken elkaars paspoorten, ik lees en ik slaap zo nu en dan wat.
De grens is echt een piece of cake, Thailand uit --> stempel in het paspoort. De bus in en een paar honderd meter rijden naar de Maleisische grens, bus weer uit met alle bagage. In de rij, 2 minuten later een nieuwe stempel en de bagage door de scanner en ik ben in Maleisië.
Als de bus verder de snelweg op gaat valt het meteen op dat het anders is. Geordender, strakker, opgeruimder. De snelweg blijkt een echte snelweg te zijn met op en afritten, zonder scooters, tuktuk’s en ander traag verkeer. En om op deze snelweg te komen moet je ook echt een oprit nemen. De weg gaat door de bergen, we trotseren de nodige tropische regenbuien. We rijden langs buitenwjiken van steden, rijtjes huizen, allemaal hetzelfde. Ergens doet het me heel erg aan Europa denken, met name aan Spanje, en ik weet niet of ik daar nou echt blij mee ben. Waar ik wel blij mee ben zijn de bijzonder schone toiletten, misschien wel de schoonste ooit. Dit berust niet op toeval want we zijn wel 6 keer gestopt!
Bij de eerste tolpoort in Kuala Lumpur besluit de bus ermee op te houden, niet zo erg. Veel erger is dat de airco er ook mee stopt en het hierdoor niet uit te houden is. Allemaal de bus uit dus en zo kan het wachten beginnen. Rustig wachtend op de stoep, de zon gaat onder achter de flatgebouwen, de lucht kleurt roze en het verkeer raast gestaag verder. Even flirt ik met het idee om naar het centrum te liften, maar ach ook dit hoort bij reizen!
De politie verschijnt en iedereen moet de bus weer in. We worden door een sleepwagen door het tolpoortje gesleept. Daarna mag iedereen weer de bus uit. De bus wordt gerepareerd en alle mannen denken dat ze hier verstand van hebben. Ze staan er stuk voor stuk met de neus bovenop en hebben allemaal wel iets te zeggen. Uiteindelijk blijkt gewoon de diesel op te zijn!

Uiteindelijk komen we om 8 uur in Kuala Lumpur aan. Het zoeken naar een kamer is nog niet zo makkelijk. Bijna alles zit vol, fijn zo’n Grand Prix de komende dagen, ik als ultieme formule 1 fan was hier natuurlijk van op de hoogte ;). Uiteindelijk hebben we een kamer gevonden voor 3 personen, samen met 2 Spanjaarden.
Eten doen we in Chinatown dat hier direct om de hoek ligt. Geen typisch chinatown, het is schoon, wel druk maar er zijn nauwelijks Chinezen. We slenteren wat rond en gaan dan wat eten. Bestellen is snel gedaan, het krijgen van het eten een tweede. De rijst van de jongens komt snel. Mijn noodles blijven uit, en na een halfuurtje later navraag doen blijkt dat ze mijn bestelling vergeten zijn en niet genoteerd hebben. Dag honger… Het geplande biertje, laat maar zitten. Ik ben moe en wil slapen, in een bed wel te verstaan. Gelukkig denken Georges en Daniel hier ook zo over.