Paradise

25 januari 2012
Zo ondertussen een blackmoon party, Ier, romantisch diner bij zonsondergang en ijs verder. Ja ik heb me goed vermaakt de afgelopen dagen. Meer van het eiland heb ik niet gezien. Ik zal mij Koh Phangan herinneren om de fantastische vuurshows en feestjes. Waar ik eerst nog schreef dat ik er niet zoveel aan vond, zal ik deze mening nu toch moeten herzien. Ik denk dat ik een haat liefde relatie heb met het eiland, alles is relaxt, politie heb ik nauwelijks gezien. De mensen zijn er over het algemeen alleen om te feesten.. Dit zorgt echter wel voor een bepaalde oppervlakkigheid en gemak van de eilandbewoners en toeristen. Groot voordeel, pakketreizen zie je hier niet.

Persoonlijk vond ik het erg rustig in het hostel. Ik sliep in een dorm van 20 bedden. Hiervan waren er over het algemeen maar 5/8 bezet. Lekker rustig op de kamer dus. De aankleding van het hostel zelf en de bar eronder zijn wel een apart verhaal. Overal playboy konijnen, roze en paars, zelfs de deksel van het toilet en de lampen in de douche! Onder het hostel ligt een bar die veel geluid produceert, tot afgelopen nacht had ik hier weinig last van gehad. Gister wilde ik echter graag op tijd slapen, nou dronken Engelsen en harde muziek hebben me lang genoeg uit mijn slaap gehouden. Pas om 4.15 viel ik in slaap!
En dan nu, met de boot naar Koh Phi Phi. Dat betekend vroeg opstaan, we worden om 6.00 bij het hostel opgehaald. Om 17.30 zullen we aankomen. Weer een hostel, dit maal met 32 bedden. Ik ben benieuwd.
Terwijl ik dit aan het typen ben staat er slumdog millionaire op. Ik ben weer toe aan “echt” reizen. Ik heb mezelf echter toegestaan om de eerste maand echt te genieten, lui te zijn en te feesten! Dus nog even, dan terug naar Bangkok, visum voor Myanmar aanvragen en wegwezen! Ja, daar kijk ik absoluut naar uit!

Op dit moment is het besef dat ik een lange tijd weg zal blijven er nog nauwelijks. Aan de andere kant is het me wel duidelijk dat dit avontuur een keer zal ophouden. Het werkt echter heel aanstekelijk, veel mensen reizen een langere tijd (half jaar, jaar, 2 jaar) en hebben hier en daar wat baantjes om het reizen te verlengen. Ik ben dan ook heel blij dat ik heb ingevuld dat mijn terugkomst voorlopig nog onbekend is!


Oh, het hostel waar ik in Bangkok verblijf is de komende tijd ook mijn postadres:
ETZzz Hostel Bangkok5/3 Soi Ngamduplee, Rama IV RoadTungmahamek, SathornBangkok

In ieder geval tot na mijn terugkomst uit Myanmar, dus tot 15 maart sowieso!

29 januari 2012

Ondertussen ben ik al een aantal dagen op Phi Phi. Ik moet eerlijk bekennen, ik had niet verwacht dat ik het zo leuk zou vinden! Van een strand, zoutwater, en zand hatend persoon ben ik veranderd in een beachlover, tenminste was alles maar zoals hier! De mensen zijn heel relaxt, de feestjes zijn nog beter dan op koh Phangan, en de drank is goedkoper.Daarbij verblijven we in een super hostel. De wc’s en douches zijn de vieste die ik tot nu toe ben tegengekomen in Thailand, de prijs per nacht is 350 Bhat (400 normaal) en we slapen met 32 mensen op een zaal. Nu vraag je je waarschijnlijk af wat dan het leuke is aan het hostel. Nou dat zijn vooral de mensen! Iedereen reist alleen en is altijd in voor iets. Juist doordat de dorm zo groot is zijn er altijd mensen, maar toch houdt iedereen rekening met elkaar.

De eerste dag zijn we heel vroeg opgestaan, om 6
uur. Dit om naar Mayabay te gaan, te weten het strand waar the beach is opgenomen. Bij aankomst om 7.30 was er nauwelijks iemand afgezien van een groepje kampeerders en 2 Koreanen. 2 uur later was het strand bezaaid met mensen en de zee met boten. Het was absoluut meer dan de moeite waard om zo vroeg op te staan!

Gister heb ik voor het eerst echt ergens uitgebreid gegeten. Dit was met Aye (Zweeds/Argentijns), Audrey (Amerikaans) en Jeremy (Canadees). Natuurlijk heb ik gekozen voor pasta, heerlijk zelfgemaakt met een saus van groene asperges en zalm. Samen met Aye heb ik mij echt verbaasd over de manieren van anderen. Zo vond Audrey haar portie te klein, ze rekende af en ging ergens anders gewoon wat halen. Zo zonder iets te zeggen. Terwijl dit gebeurde begon Jeremy opeens te roken omdat hij klaar was met eten, dit terwijl wij wel nog aan het eten waren. Aye en ik waren met stomheid geslagen, dit is niet de manier waarop wij, Europeanen, het gewend zijn! Het lijkt wel alsof mensen van het Noord-Amerikaanse continent veel egocentrischer zijn ingesteld.
De rest van de dag hebben we eigenlijk niet meer zoveel gedaan, een boekje gelezen, in de schaduw op het strand gelegen, gewoon relaxt.

Vandaag zijn we met een groep van 12 mensen van het hostel gaan kayakken, naar Monkeybeach en nog een ander strand. Het laatste strand was zo mogelijk nog mooier dan de voorgaande. Ja, het is hier een waar paradijs. Het water is zo helder dat je er gewoon doorheen kan kijken en de meest kleurrijke vissen ziet zwemmen. Er is echter een nadeel aan al dit moois, zo op het water verbrand je heel snel! Dit is vandaag dan ook voor het eerst gebeurd.
Er is hier ondertussen nog een Nederlands meisje aangekomen, Alex, met wie het erg klikt. We hebben dan ook besloten voorlopig hier te blijven. Aye en Audrey zullen in ieder geval over 1 of 2 nachten vertrekken, maar of ze samen verder gaan vraag ik me nu af… In afscheid nemen ben ik nooit zo goed geweest, maar zoals Aye altijd zegt: you always meet twice <3.